Maar vandag ag ek jou, verhewene, egter hoog genoeg om 'n stukkie van my hart met jou te deel. Of jy dit dan wil ter harte neem, of vertrap, dit sal slegs op jou gewete wees.

Dit is maklik om te di*nk jy is volmaak as jy nog nooit geseen was met ons Vader se leerskool in nederigheid nie. Dit is veral dan maklik om neer te sien op hulle wat jy glo, 'n swak klas mens is en te sleg is om na hulleself om te sien. Nog makliker is dit om di slegte mense te beskuldig dat hulle parasiteer op hardwerkende mense soos jy, wat die volmaaktheidsvirus iewers tydens jou verwronge opvoeding opgedoen het.

Om te erken jy is 'n snob, sal jy nie doen nie, want dit is polities verkeerd. Jy voel jouself egter genope om, soos dit 'n volbloed snob betaam, met passie neer te sien op die gemors wat in die plakkerskampe woon. Om die wreld te waarsku om tog nie met hulle soort te meng nie, want hulle sal 'n slegte invloed op jou he. En dan is daar nog al die vreeslike siektes wat jy ook by die gespuis kan optel!

Ons word deur die wat foutloos is, publiek beskryf as die lae klas. As 'n wit plakker wat die blanke bevolking se eer ernstig skend. Sou jy, o volmaakte mens, tog 'n tydjie wou afknyp om, gou gou, terwyl niemand sien jy lees dit nie, in hierdie stukkie van my hartsgoed te deel?

As jou antwoord ja is, verwelkom ek jou in my hart, in my plakkershut. Ek nooi jou vir 'n koffie in 'n netjies gewasde beker en dalkies nog 'n koekie of twee ook. Ek bied vir jou 'n gemaklike stoel aan, waar jy jou oor onbevooroordeeld kan oopmaak, vir die lewe van 'n plakker. Het jy al ingekom, sit jy al?

My man is verlede jaar (Augustus 2010) oorlede. Na sy afsterwe kom ek nie meer die baksteenhuis met elektrisiteit en warm water bekostig nie. My seun wat so talentvol is dat hy toelating vir die kursus Musical Theatre kon kry by die Technikon, moes noodgedwonge voortgaan met sy studies, want soos enige goeie ma, wil ek graag net die beste vir hom he. Ook omdat hy die talent ontvang het om dit suksesvol te kan afhandel en daarna lewens met sy talente te kan verryk.

As dit sou beteken dat ek my eie lewe afskaal sodat my seun se ideale kan waarword, was dit 'n geringe offer vir 'n ma om te doen. Groot soos net ons Hemelse Vader kan wees, voorsien Hy sedertdien in 'n studiebeurs vir my seun wat minstens die studiekostes dek. Maar die ander kostes, sowel as my eie dag tot dag behoeftes, moet steeds gedra word.

Ek het werk gekry by 'n maatskappy wat graag die maksimum uit hulle personeel tap maar die minimum salaris aanbied. Maar omdat my en my seun se ideale op die spel was, het ek dit geneem.